شعری از : رعدی آذر خشی

شعری از : رعدی آذر خشی

یار باز آمد  و  غم رفت و دل آرام گرفت

بخت خندید و لبم از لب او کام گرفت

آن سیه پوش چو از پرده شب رخ بنمود

جان من روشنی از تیرگی شام گرفت

غم بیداد خزان دور شد از گلشن جان

دست چون دامن آن سرو گل اندام گرفت

خواستم راز درون فاش کنم  یار نخواست

نگهی کردو سخن شیوه ابهام گرفت

شکرلله که پس از کشمکش وهم و یقین

لطف او داد من از فتنه اوهام گرفت

گفت : (  دور از لب و کام لب و کام تو چه کرد ؟  )

گفتمش : (  بوسه تلخی ز لب جام گرفت  )

گفت : (  در کوره هجران تن و جانت که گداخت ؟  )

گفتم : (  آن شعله عشقی که مرا خام گرفت  )

گفت :  رعدی  رقم  رمز فصاحت ز که یافت

گفتم : (  از حافظ اسرار سخن وام گرفت  )  .