شعر هم آشیان از دفتر شعر هلوچین مهدی کریم بخش ساحلی
منادی فراموش شده آزادگی
وعده گاه شیفتگی و رستگی
رها از دلبستگی
نهایت رسیدن طبقه پرچمم
اتفاق سالهای دور دوباره آشنای خون
از طهورت سپیدگی
جنبش سیر طبیعت
تقدیر رویش است .
بسان یکرنگی
بسان تقارون گشتن
اندیشه های نیاکان ماست
بسان سر زبان همدلی
شکیبایی
شکیبایی .
تو را ای عزیز در پس پشت شعرت نیافتم
تو این رااز زبونی درک من بدان .
اما بامداد خسته در این شرمزدگی تب الود
اینگونه یاریم داد:
کاش ازادی سرودی می خواند
کوچک همچون گلوگاه پرنده ای
انگاه هیچ کجا دیواری فروریخته بر جای نمی ماند
کاش ازادی سرودی می خواند
کوچک
کوچک تر همچون گلوگاه پرنده ای